Een tweet van mij met de strekking “Abortus is een vrouwenrecht en tegelijk is het een beslissing over leven en dood die je heel serieus moet nemen” leidde tot uitnodiging voor De podcast van je leven van de ProLife beweging.
In hoeverre staan we eigenlijk lijnrecht tegenover elkaar? Zijn er ook punten waar we elkaar wel in kunnen vinden? In dialoog met elkaar ontstond een respectvol gesprek over de hulpverlening aan vrouwen die ongewenst zwanger zijn. We hadden het over moraal en vergeving. Maar ook over hoe de hulp aan vrouwen tekort schiet. Zo waren we het eens over de manier waarop de abortuspil verstrekt wordt, zonder goede begeleiding, waarbij de vrouw alleen staat terwijl zij haar door de pil opgewekte miskraam heeft.
Ik vind dat die hulp heel anders vorm gegeven moet worden. Als we abortus serieus nemen, kan dat er zo uitzien:
Er worden drie mogelijkheden aangeboden aan ongewenst zwangere vrouwen, die kunnen kiezen w:
1. Onbevooroordeelde hulp bij het maken van een keuze.
2. Hulp bij het praktisch vormgeven van een leven met een onverwacht kind. (zeker alleenstaande vrouwen kunnen hulp nodig hebben bij het vinden van huisvesting, financiën, babyspullen en coaching in het eerste jaar).
3. Abortus met voorafgaand, tijdens en na afloop emotionele begeleiding en specifiek aandacht voor rouwverwerking.
In deze podcast vertel ik waarom ik vind dat we abortus veel serieuzer moet nemen.
Leave a Reply