Vrijdag 18 oktober 2024 is de klacht van Caroline tegen de Vokskrant behandeld door de Raad voor de Journalistiek. Ze heeft geklaagd over het feit dat de Volkskrant haar in een artikel schaart onder ‘radikaal rechts’. De hele voorgeschiedenis kun je hier lezen. De uitspraak is binnen acht weken. Caroline werd die dag gesteund door de vrouwen op de foto die betrokken zijn bij Voorzij en Let Women Speak. Caroline hierld een toespraak, waarna de Volkskrant.

Dit is naar ons weten de eerste keer dat een feministe in Nederland een klacht in heeft gediend over een verkeerd beeld dat wordt geschetst van het actievoeren voor vrouwenrechten (dat door de Volkskrant wordt weggezet als anti-trans. Haar klacht kun je hier lezen. Bij de Raad voor de Journalistiek mocht zij alleen nieuwe dingen aandragen, dus heeft ze een beeld geschetst van de consequenties die het actievoeren voor vrouwenrechten op haar persoonlijke leven en haar werkleven hebben (gehad).

Hier is haar toespraak:

Dames en heren, fijn dat ik hier mag spreken vandaag.
Dat gebeurt niet vaak, dat ik een ongestoord podium krijg.
In de regel moet ik daar zelf voor zorgen en dan moet de politie te paard komen om ons te beschermen tegen de agressie van gemaskerde mannen die ons dood wensen en door ons heen schreeuwen.
Dus ik ben blij dat ik hier rustig kan starten.

Dat je door magische gedachten en wat hormonen en cosmetische operaties van geslacht kan veranderen, is het sprookje van deze tijd. 

Het sprookje van de nieuwe kleren van de keizer in een modern jasje. De keizer is naakt. Maar dat mag je niet zeggen. 
Mannen zijn en blijven mannen. Iedereen weet dat het nog steeds mannen zijn. Alleen durft niemand dat hardop te zeggen. 
De Volkskrant hoort bij de kranten die dat sprookje geloven. Die krachtig meewerken aan het verruilen van de werkelijkheid door een fantasiebeeld. De Volkskrant wil ons dwingen om mannen te zien als vrouwen. We moeten doen alsof de keizer een keizerin is geworden. Iedereen die zijn ogen en zijn verstand gebruikt, weet dat het niet waar is. 
 Zoogdieren kunnen niet van geslacht veranderen. 

En mensen zijn zoogdieren. Dus is het absoluut niet mogelijk dat een man met XY chromosomen en een lichaam dat is ingericht om kleine gameten te produceren, kan veranderen in een vrouw met XX chromosomen dat ingericht is op het produceren van eicellen. \ Iedereen heeft uiteraard de mogelijkheid om zich te kleden zoals hij wil en over zichzelf te denken wat hij wil. Maar niemand heeft het recht om van anderen te eisen dat zij daarin meegaan. Zeker niet als daarmee de rechten van anderen worden aangetast en dat is hier het geval.

Toch eist de Volkskrant dat van ons. Volgens de Volkskrant geloven de meeste mensen namelijk tegenwoordig in het sprookje van de geslachtsverandering. Dat is het ‘dominante discours’ dat de Volkskrant en andere media hebben gecreëerd door alleen mannen en vrouwen een podium te geven die hier in mee gaan.

Als je er tegenin gaat, zoals ik, ben je een slecht mens. En jouw stem is extreem en verdient het niet om gehoord te worden. 

Het dominante discours wordt krachtig in stand gehouden. De Volkskrant veegt alle argumenten en feiten van tafel. Feiten zijn namelijk niet meer relevant. Dat mannen die claimen dat ze trans zijn meer seksuele geweldsmisdrijven plegen, is niet relevant. Dat jonge vrouwen testosteron nemen en hun borsten laten amputeren omdat ze geestelijke problemen hebben en later spijt krijgen: niet relevant. Dat vrouwen zelf willen bepalen welke man hen in hun blootje ziet, niet relevant. Dat van de feestjes voor lesbische vrouwen de lol afgaat als ze heterosexuele mannen moeten toelaten die claimen dat ze lesbisch zijn: niet relevant. Dat intacte mannen in de vrouwen gevangenis geplaatst worden: niet relevant. Dat vrouwen blessures oplopen en hun prijzen en beurzen kwijtraken als mannen mee mogen doen met hun sport: niet relevant.

De Volkskrant vindt dat je fout zit, je bent anti-trans als je vrouwen wilt beschermen. Tientallen brieven van vrouwen zijn door de krant geweigerd. Er wordt maar één kant van de zaak belicht.
Het maakt niet uit wat je aandraagt. Geen enkel argument wordt gehoord. Vrouwen moeten zich gewoon schikken naar het recht van mannen om mee te mogen doen met vrouwensport of als verkrachter in de vrouwengevangenis te worden geplaatst. 

Met deze keuze om te pleiten voor privileges voor mannen en tegen de rechten van vrouwen op zelfbeschikking, is de Volkskrant opgehouden journalistiek te bedrijven. Het is een propaganda-krant voor de transcult geworden. 
Als journaliste en jurist ben ik opgeleid om beide kanten open en eerlijk aan het woord te laten, maar de Volkskrant doet dat niet meer. De krant deelt mensen in in goed en kwaad op basis van hun mening. En val je in de categorie kwaad, dan is je mening niet langer relevant. Dan is alles geoorloofd. In hun reacties op de klacht doet de Volkskrant niets anders dan mij als persoon zwart te maken.
Met argumenten komen ze niet. Er zijn natuurlijk ook geen argumenten waarom we sommige mannen als vrouw zouden moeten zien. 
De Volkskrant maakt duidelijk dat vrouwen niet langer als een echte, eigen categorie worden beschouwd. 
Mannen mogen bepalen dat zij ook tot de categorie behoren. Mannen mogen van de Volkskrant de macht nemen en de grenzen van vrouwen zijn niet relevant. 
Onze fundamentele mensenrechten als vrouwen worden aangetast door de transgenderbeweging en de Volkskrant is onderdeel gaan uitmaken van die beweging in plaats van aan verslaggeving te doen. 

Toen ik me vijf jaar geleden realiseerde hoeveel er voor vrouwen op het spel stond, ben ik me gaan uitspreken. Ik schreef een stukje op LinkedIn en op Facebook dat transvrouwen (dat woord gebruikte ik toen nog, nu zeg ik gewoon mannen) niet thuis horen in de vrouwen kleedkamer. 
Het was plotseling alsof ik in het oude Oost Duitsland was beland en alles was toegestaan om mij de mond te snoeren.
Ik ben als coach en opleider al twintig jaar gewend om taboe-onderwerpen aan te snijden op sociale media en daar felle reacties op te krijgen. Maar dergelijke persoonlijke aanvallen en regelrechte censuur had nog nooit meegemaakt.  
Zowel op LinkedIn als op Facebook werd ik onmiddellijk geschorst toen ik iets schreef.  Een maand niet mogen posten op Facebook betekent een terugval in klandizie. Mensen hebben immers steeds weer een herhaling van je boodschap nodig, zo’n keer of acht moeten ze iets van je lezen voor ze misschien eens wat verder gaan kijken. Ook op LinkedIn werd ik meteen voor een week geschorst. 

Omdat ik beide accounts voor mijn bedrijf nodig heb, ben ik onmiddellijk opgehouden me op die media over het onderwerp uit te laten. 
Ik koos voor Twitter, nu X. In het begin schreef ik in het Engels omdat in Nederland zich ogenschijnlijk niet zoveel vrouwen bewust waren van het probleem. In Engeland is een krachtige vrouwenbeweging en kreeg men ook voor het eerst te maken met cancelling op het werk vanwege genderkritische opmerkingen op X. Maya Forstater verloor haar werk erdoor en ging de gerechtelijke molen in. Maya liet het er niet bij zitten en won. Net zo min als ik het er nu bij laat zitten.

Haar rechtszaak leidde ertoe dat het in Engeland sinds het voorjaar 2024 wettelijk(!) strafbaar is in het Verenigd Koninkrijk om te discrimineren op grond van deze – genderkritische – biologisch realistische overtuiging. Sindsdien is dit recht in vrijwel alle rechtszaken hierover in de UK bekrachtigd en zijn werkgevers zwaar beboet.  Terug naar het cancellen. Waar de Volkskrant beweert dat mij geen strobreed in de weg wordt gelegd, kan ik een eindeloze reeks met beledigingen, cancelling, bedreigingen en aangiften bij de politie laten zien. De aan de orde zijnde publicatie in de Volkskrant droeg daaraan bij.

Een reeks van incidenten die niet alleen voor mij persoonlijk, maar ook voor mijn werk grote consequenties had. 
Om mijn eigen veiligheid te waarborgen, is mijn adres nu geheim bij de basisadministratie en de Kamer van Koophandel. Door vandalisme aan mijn kantoor kan ik op internet het adres van mijn bedrijf niet meer laten zien. De Stichting Voorzij die ik ondertussen samen met andere vrouwen had opgericht, raakte haar bankrekening kwijt, een Crowdfunding voor een advocaat werd om zeep gebracht en onze online winkel met merchandise werd uit de lucht gehaald.

Maar de Volkskrant gebruikt de dingen die ik heb aangedragen om te demonstreren welke hindernissen we allemaal tegenkomen enkel om te bevestigen dat het totaal terecht is dat de Volkskrant mij afschildert als radicaal en anti-trans. Terwijl wij de doodnormale mening zijn toegedaan dat mannen niet thuis horen in de voorzieningen voor vrouwen, zoals ook Blijf-van-mijn-lijf-huizen, en niet in onze sport en dat we ze moeten kunnen weren uit vrouwengroepen en van lesbische feestjes. Wij komen op voor vrouwenrechten.

Een argument waarom we sommige mannen moeten behandelen alsof ze vrouw zijn, hebben we van de Volkskrant overigens nog steeds niet gehoord.
Wel doet de Volkskrant aanmatigend in hun antwoordbrief door ons vrouwen te vertellen waar we het wél over zouden moeten hebben als feministen, in plaats van over de aantasting van onze rechten. 

De Volkskrant is nooit bij een Let Women Speak bijeenkomst geweest en heeft duidelijk onze live streams of de website van Stichting Voorzij niet bekeken. Anders hadden ze nooit in hun antwoordbrief kunnen beweren dat ik me alleen op dit onderwerp richt. We hebben namelijk over allerlei onderwerpen die vrouwen aangaan.
Op de LWS bijeenkomsten is er een grote diversiteit aan vrouwen, die verschillende actuele onderwerpen belichten. 

Tenslotte
Ik word gedreven door een groot rechtvaardigheidsgevoel. 
Zo heb ik me jarenlang ingezet om misbruik binnen de tantra aan de kaak te stellen. Dat heeft geleid tot gevangenisstraf voor twee van de veelplegers. Deze week werd het tweede vonnis in cassatie bevestigd. Ik kom op voor vrouwen en meisjes die op zwakkere posities staan dan ik. Daar heb ik een flinke prijs voor betaald. En toch doe ik het. Als we de zwakken niet beschermen, als we weigeren het zo veilig mogelijk te maken voor meisjes en vrouwen, dan worden we een wrede samenleving waar vrouwen en meisjes vogelvrij zijn. “

Overigens mochten de vrouwen van Voorzij en Let Women Speak tijdens de sessie niet het woord voeren, terwijl zij in mijn ogen wel degelijk partij zijn, omdat ze ook in het stuk worden genoemd. Zie ook het eerdere artikel dat hierover verscheen: Volkskrant belastert Stichting Voorzij

Leave a Reply

Your email address will not be published.