Schadevergoeding detransitioners maakt kans

Procedures rond schadevergoeding van detransioners tegen hun behandelaars maken kans, aldus de twee juristen Lodewijk Smeehuijzen en Coen Hoekstra van de Vrije Universiteit Amsterdam en rechtsfilosoof Jilles Smids van de Erasmusuniversiteit.

Hulpverleners kunnen verantwoordelijk worden gesteld voor de schade van onterechte behandeling met hormonen en operaties, stellen zij. Ik noem een aantal argumenten uit hun artikel van 12 pagina’s in het Nederlands Juristenblad.

1. Rechter geeft alleen gezag aan een protocol dat ‘evidence based’ is. Maar bewijs dat het Dutch protocol : het slikken van puberteitsremmers, amputeren van borsten en opereren aan geslachtsdelen helpt, is er nauwelijks. In andere landen wordt het ‘experimenteel’ genoemd.
2. De vraag of het ethisch verantwoord is om kinderen die mogelijk vanzelf uit hun genderdysforie zullen groeien ‘in te sluiten’ in een medisch behandeltraject waar ze levenslang aan vast zitten, is nooit beantwoord.
3. Ook de ethische vraag of het doel wel de middelen heiligt, is niet beantwoord. De schaduwzijden van de behandeling zijn immers groot: Onvruchtbaarheid, blijvende fysieke schade en seksueel disfunctioneren, problematiek in relatievorming en gebrek aan maatschappelijke acceptatie. Is behandeling gericht op aanvaarding van het eigen lichaam niet beter?
4. Ook de vraag of een kind wel handelingsbekwaam om deze beslissing te nemen en het wel voldoende overzicht over de lange termijneffecten heeft, is niet gesteld.
5. Het Dutch Protocol kent bovendien serieuze ‘tot standkomings problemen’ doordat belangenbehartigers zoals Transvisie er invloed op hebben gehad (bv op de verlaging van de leeftijdsgrens bij borstamputatie naar 16). Dat is dus resultaat van beïnvloeding en niet evidence based.
6. De rechter kan bovendien bepalen dat eerst traumabehandeling had moeten plaatsvinden voor de onherroepelijke stap van medische behandeling werd gezet.

De auteurs vinden het ontbreken van een wetenschappelijk onderbouwd protocol zeer problematisch en raden de minister van Volksgezondheid aan om snel tot nieuwe richtlijnen te komen.

Download het volledige artikel hier: