Search
Home

De regels over deelname van mannen aan de vrouwensport zijn door NOC*NSF veranderd. Zonder daarover te praten met vrouwen. Zonder de privacy, veiligheid en gezondheid van vrouwen en meisjes en zonder eerlijke competitie voor vrouwen in acht te nemen.

Reden om deze keer een ingezonden column/long read van een sportjournalist te plaatsen over haar bevindingen over vrouwensporten en vrouwenrechten in de sportwereld in en buiten Nederland. Very long read, maar wel de moeite waard!

INGEZONDEN COLUMN – VERY LONG READ:

“Mooie, goede en open gesprekken…” 

Sport in al haar soorten en vormen kan op elke leeftijd een uitlaatklep zijn die helpt bij een gezonde leefstijl en voor verbinding met andere mensen zorgt. Voor een relatief klein aantal topsporters is het ook een bron van inkomsten. Hoe dan ook is sport een perfecte weerspiegeling c.q. spiegel van de samenleving waarin je alles voorbij ziet komen wat er in het dagelijks leven speelt. Vaak hebben mannen de hoofdrol, maar bij tijd en wijle trekken ook vrouwen de aandacht. Zoals nu.

Transgenders in vrouwensporten

Juist in Pride Month – wat staat voor trots op de verworven rechten op gelijkwaardige behandeling en inclusie van LBG- & TQ+-ers in de samenleving inclusief de sport– wordt wereldwijd én in Nederland gedebatteerd over wijzigingen van wetten en sportrichtlijnen die (kennelijk avant la lettre en zonder consent of inspraak van vrouwen) de felbevochten vrouwenrechten in en buiten de sport (kunnen) aantasten en/of verdringen.

Zonder medische ingreep
Omdat transgenders in steeds meer landen op grond van zelfidentificatie en zonder medische ingreep of psychologische verklaring hun geslacht, (roep)naam en aanspreektitel op de geboorteakte kunnen laten aanpassen bij de gemeente, geeft dit MNV-transgenders, biologische mannen en jongens, het recht op toegang tot vrouwen- en meisjessporten alsook de bijbehorende ruimtes en faciliteiten zoals kleedkamers, toiletten, douches en sauna’s. Er wordt niet meer gekeken of ze hun biologisch mannelijke kroonjuwelen behouden en of ze onevenredig veel voordeel hebben van o.a. meer kracht en snelheid door hun biologische, mannelijke kenmerken zoals fysieke bouw en natuurlijk hoge testosterongehalte.

#SaveWomensSports

Op grond van wettelijke gelijkwaardigheid, inclusie-richtlijnen en financiële dwang (sponsoring en subsidie) besluiten sportorganisaties en -federaties steeds meer over het algemeen niet meer aparte vrouwen- en meisjessporten en categorieën aanhouden, waaronder bijvoorbeeld contact-, vecht- en duursporten zoals worstelen, boksen, rugby, wielrennen, gewichtheffen, atletiek en baanzwemmen. Met alle gevolgen van dien.

Meisjes niet meer vrij en veilig
Dit stuit op grote weerstand van vrouwen en meisjes die zich niet meer vrij en veilig voelen in hun sport, terwijl ze expliciet als doelgroep genoemd worden in de NOC*NSF actieplan voor inclusieve sport. Hun verworven rechten dreigen ten onder te gaan aan de ongevraagde heruitvinding wie zich een vrouw mag noemen, wat ze zelf niet aan twijfelen en daarom niet zagen aankomen. De strijd voor vrouwenrechten en bestaansrecht omvat veel meer maatschappelijke vraagstukken, maar ik blijf in dit artikel bij mijn leest. Sport heeft in de hele moderne geschiedenis een grote rol gespeeld in de emancipatiestrijd van vrouwen. Naast het recht om te sporten, een gebalanceerde leefstijl en toekomstperspectief hebben vrouwen en meisjes stem- en spreekrecht waardoor ze voor zichzelf kunnen opkomen en met legale back-up zelf grenzen kunnen stellen aan oneerlijke concurrentie, biologische overmacht en misstanden.

Feminisme versus transactivisme

Omdat anno 2023 emancipatie van vrouwen en meisjes door overheden en (sport)organisaties gedefinieerd wordt als gendergelijkheid, krijgt het een heel andere connotatie en invulling die vrouwenemancipatie teniet doet. Het toelaten van biologische mannen in damessporten vergroot namelijk ongemerkt het risico voor vrouwen en meisjes op zware, levensbedreigende sportblessures en verergering van hardnekkig wangedrag en moeilijk bestrijdbare misdrijven die ook de sportwereld al heel lang teisteren, zoals: seksisme, exhibitionisme, voyeurisme, grooming, pedofilie, mishandeling, verkrachting en aanranding.

Schrijnend
Gepleit wordt daarom voor het aanhouden van aparte categorieën en faciliteiten, waarbij ieder met de eigen biologische sekse of transgendergenoten meedoet. Wat het schrijnender maakt, is dat vrouwen en meisjes zich steeds minder vrij kunnen uitspreken of opkomen voor hun rechten, omdat ze te maken krijgen met fysiek geweld, verbale agressie, bedreigingen, intimidatie, manipulatie en tegenwerking.

SaveWomensSports
Dat heeft wereldwijd een nieuwe golf feminisme getriggerd die onder de noemer #SaveWomensSports en #LetWomenSpeak van links tot rechts breed steun vindt in de samenleving, inclusief een deel van de LHBTQ+-ers zoals Gay Against Groomers, LGB Alliance, Mr Menno en De Roze Leeuw die transgenders respecteren maar zich distantiëren van acties en praktijken die grensoverschrijdend gedrag in de hand werken en het imago van de community ernstig beschadigen: zoals exhibitionistisme en openlijk fetisjisme met kinderen in het publiek, onomkeerbare medische ingrepen van kinderen en jongeren, het legitimeren van pedofilie en psychische stoornissen.

Riley Gaines versus Will ‘Lia’ Thomas

Het transactivisme binnen (en buiten) de sportwereld is fel en agressief en krijgt steun van overheden, federaties en organisaties, wat de noodzakelijke dialoog tussen betrokkenen, ernstig bemoeilijkt. In de V.S. heeft studentenzwemster Riley Gaines die het voortouw genomen nam in de strijd om het behoud van vrouwensporten en vrouwensportrechten, dat aan den lijve ondervonden.

Records aan gruzelementen
De ene keer dat zij en MNV-transgender Lia Thomas een keer gelijk eindigden -op de eerste plaats in de kampioensstrijd van de de Amerikaanse studentensportfederatie NCAA- werd de beker uit publiciteits- en marketingoogpunt aan Thomas uitgereikt. Daarmee kreeg Thomas ruim baan om alle mogelijke records in de vrouwensport aan gruzelementen te zwemmen en het prijzengeld op te strijken, terwijl de jongedames het advies kregen om hulp te zoeken, ook als het hen shockte dat ze met een naakte man moesten dealen in hun trainingsfaciliteiten.

Zwijgplicht
Onlangs durfde medezwemster Paula Scanian, zich eindelijk hierover uit te spreken. Het bleek dat het bestuur van Universiteit van Pennsylvania sporters een zwijgplicht had opgelegd op straffe van uitstoting uit het team en een terugslag op de afstudeermogelijkheden, waardoor niemand gedurfd heeft openlijk het onrecht aan de kaak te stellen.

Sharon Davis versus Petra Schneider

Gaines en Scaninan kregen bijval van vrouwen uit diverse sporters, zoals de Britse Olympische zwemlegende Sharon Davis die weet wat het is om het op te moeten nemen tegen concurrenten (zoals Petra Schneider) die de competitie vervalsten en haar onterecht titels, prijzen en kansen door de neus boorden.

Blauwe ‘vitaminepillen’
Sportsters uit het communistische Oost-Duitsland (DDR) en de Sovjet-Unie werden tussen 1960 en de val van de muur in 1989 van jongs af aan door staatsdopingprogramma’s gedwongen zgn. blauwe ‘vitaminepillen‘ te nemen en/of zwanger te raken om daarna abortus te plegen, met het doel hen vol te pompen met mannelijke hormonen, testosteronesters of anabole steroïden, om hun meer spiermassa en -kracht te geven en hun prestaties te verbeteren.

Onverslaanbaar
Ze waren decennia onverslaanbaar in de sportarena’s, maar de consequenties voor hun mentale en fysieke gezondheid in hun latere leven waren funest. Het verhaal van discuswerpster en Europees kampioen kogelstoten in 1986 Heidi ‘Andreas’ Krieger is één van droevige voorbeelden. Ze kreeg in dat jaar ruim 2.500 miligram Oral-Turinabol aangereikt door haar trainer, 1.000 miligram meer dan de Canadees Ben Johnson die in 1988 zijn Olympische titel kwijtraakte nadat hij op dezelfde soort doping werd betrapt.

Martina Navratilova: “What a joke!”

Davis schreef onlangs het boek: ‘Unfair play: the battle for women’s sport’ om de huidige generatie vrouwen en meisjes te steunen, daar ze weer bedreigd worden door oneerlijke concurrentie en onheuse bejegening in hun sport. Andere bekende en onbekende sporthelden hebben zich gevoegd, zoals Olympisch wielrenster Inga Thompson.

‘What a joke”
Ook Martina Navratilova, de gepensioneerde tennislegende en fervent voorvechtster van gelijkwaardige behandeling in de sport, heeft ondanks haar persoonlijke strijd tegen kanker van zich laten horen na de winst van Austin Killips in het wielrennen: “What a joke!” Dit ondanks dat ze in 2019 nota bene door Ahtlete Ally van de andere tennissportlegende en vrouwensportvoorvechtster Billy Jean King gecancelled werd omdat ze toen al pleitte dat transgenders in de mannencategorie óf een eigen categorie moeten deelnemen vanwege de oneerlijke concurrentie voor vrouwen op grond van biologisch/fysiologische factoren.

Our bodies, our sports: keep women’s sports female

Killips die met het wielrennen pas in 2019 begon, trekt zich weinig aan van de protesten van vrouwen en onderzoeken die deze onderbouwen, en zet zijn sportcarrière als transgender rustig door met als doel deel te nemen aan de Tour de France bij de dames en zich te kwalificeren voor de Olympische Spelen. Al wordt de internationale oproep ‘Our bodies, our sports: keep women’s sports female’ steeds sterker en luider.

Barricaden
Opvallend in Nederland is dat, in tegenstelling tot andere landen zoals Australië, Colombia, Ierland, Oostenrijk, Groot-Brittannië, Canada, Spanje en de Verenigde Staten, tot nu toe relatief nog weinig vrouwen op de barricaden geklommen zijn om te te ageren tegen de beoogde wijziging van Boek 1 van het Burgerlijk Wetboek – vervolg debat wetsvoorstel in Tweede Kamer in week 39 (september) 2023: vermelding geslacht op geboorte-akte – die volgens tegenstanders impliciet een grote inbreuk op vrouwen- en kinderrechten zal betekenen.

Rechten van sportende vrouw en kind

Tussen alle crises die ons land teisteren, lijkt dit het minste van al onze problemen, maar als je diep in de Nederlandse sportwereld – de afspiegeling en spiegel van de samenleving- duikt, dan begrijpt je de oproep om subiet in actie te komen voordat het te laat is.

Fair Play
Ondanks alle geratificeerde (inter)nationale en regionale verdragen, verklaringen (zoals de Panathlonverklaring over de rechten van het sportende kind: heldere gedragsregels, positieve waarden en sportethiek), sportakkoorden en beloftes van organisaties en overheden en na vele, al dan niet journalistieke, politiek/bestuurlijke, tuchtrechtelijke of wetenschappelijke onderzoeksrapporten en/of media–publicaties in pakweg het afgelopen decennium blijken zaken als sportethiek, ‘fair play’, ‘inclusive sport’ sportplezier, veilig sportklimaat en andere mensenrechten in alle afdelingen van de sport, zeker juist die van vrouwen en meisjes, nog lang niet definitief goed geregeld en dichtgetimmerd.

Misbruik en misstanden bij de KNGU/DG

Als sportjournalist die het mistige misbruikschandaal bij de Nederlandse gym-, turn en danssportbond KNGU (alias DG) -dat teruggaat tot het omstreden Papendal-turninstituut in de jaren ’80 vorige eeuw– van dichtbij meemaakte en mede onderzocht voor het VGSJ (rapport 2020-2021 Gedrukt in Spagaat), valt mij de pijnlijke déjà vu’s op in verband met dit actuele nieuwsitem over vrouwenrechten in de sport anno 2023.

Lawine van meldingen van seksueel misbruik
Te beginnen met het niet onbelangrijke feit dat de KNGU tot afgrijzen van wie haar geschiedenis kent, het bondsbureau uitgerekend naar Papendal verkast dit jaar, volgens de bond ‘het hart van de Nederlandse sport’, maar waar destijds het gebouw van het voormalige nationale topturnsportinstituut zelfs gesloopt werd na de schipbreuk van de topsportambities van bond en sportfederatie, door een lawine aan meldingen over seksueel misbruik, mishandeling en andere misstanden.

Veilig klimaat
Bij de door de NOC*NSF afgedwongen fusie waaruit de KNGU in 1999 ontstond als de derde sportbond van Nederland, werd daarom, op voorwaarde van de christelijke KNCGV die geen topsport faciliteerde, statutair bepaald dat er een veilig sportklimaat en fair play blijvend gegarandeerd moest worden voor de 1.300 sportverenigingen met ruim 300.000 sporters, voornamelijk vrouwen en meisjes.

Vervaarlijke rit in losgeslagen rollercoaster

Wie de rol van vrouwen in de sporthistorie bestudeert, ontdekt wat vaak een vervaarlijke rit in een losgeslagen rollercoaster dat was en nog steeds kan zijn. Er komen ook steeds meer verschillende soorten publicaties die een blik werpen achter de schermen, ook van die van de gecompliceerde KNGU-sportwereld waarin zoveel succes is geboekt en zoveel is bereikt maar ook zoveel is mis gegaan, vaak ten koste van jonge vrouwen en meisjes.

Topturnsters
Zoals de biografieën van topturnsters Verona van de Leur (Simply Verona: Breaking all the rules), Aagje Vanwalleghem (Veerkracht), Stasja Köhler & Simone Heitinga (De onvrije oefening), oud-bondscoach Rietje Bijlholt & sportcommentator Theo Reitsma (Van hier tot Tokio), gecancelde NOS-sportcommentator en oud-bondscoach Hans van Zetten (Hij staat!) en de documentaires Turn! regisseur en turnmoeder Esther Pardijs en Dossier Turnmisbruik van Medialuna.

Turntitel
Maar ook een film als Stick it uit 2006 en uitgaves zoals het boek Volkskracht over het Nederlands bewegingsonderwijs, de informatie op CanonLO.nl over de vergeten Gymnaestrada-pionier en gymsportlegende Jeanne van der Most, de ontnuchterende constateringen van Midas Dekker in zijn boek Lichamelijke oefening en de publicaties op Sportgeschiedenis.nl en andere media over het heldhaftige Nederlands damesturnteam die op de Spelen van 1928 in Amsterdam geheel onverwacht de eerste Olympische turntitel pakte.

Baanbrekend
Onder leiding van coach en trainer Gerrit Kleerekoper is dat pioniersteam op vele vlakken baanbrekend bezig geweest voor de vrouwenemancipatie en de turnsport. Al werd hun prestaties en verdienste, mede door de modernisering en ontwikkeling van de sport en het voortschrijden van de tijd, steeds minder op waarde geschat. Een aantal turnsters én Kleerekoper werden in WOII met hun familie gedeporteerd naar concentratiekampen waar ze bijna allemaal een wrede dood stierven.

Vergetelheid
Uiteindelijk raakte het gouden damesturnteam in de vergetelheid. Een internationaal huldigingsplakkaat uit 1997 van de International Jewish Sports Hall of Fame lag jaren in een doos stof te vangen ergens in de catacomben van Herinneringscentrum Kamp Westerbork.

Waarom vrouwen niet mochten sporten

Sportbeoefening, inclusief gymnastiek en atletiek, was ooit het alleenrecht van vermogende mannen en jongens die moesten bewijzen dat ze al oud en sterk genoeg waren om erbij te horen. In een interview voor GYMmagazine met een Amsterdamse oud-turnster, vertelde deze welbespraakte, scherpzinnige dame op leeftijd hoe sportbeoefening onder de inspirerende leiding – naar het voorbeeld van Kleerekoper- van Ali van den Bos uit dat damesturnteam van 1928 voor haar en haar turnmaatjes de weg naar emancipatie had ingeleid.

Het zwakke geslacht
Het heeft lang geduurd voordat vrouwen vrij en op niveau konden sporten in Nederland. Eerst hadden ze sowieso geen stem- en spreekrecht; werden geacht thuis voor het huishouden en de kinderen te zorgen en dat was toen zwaar werk. Het ‘zwakke geslacht’ had niet zoveel kracht en conditie als mannen en leek fysiek niet opgewassen tegen (mannen)sport. Bovendien plachten mannen naakt te trainen in hun speciaal ingerichte mancaves. Sportkleding voor vrouwen vond men onethisch gedrag (van de vrouw) in de hand werken en de veiligheid, privacy en intimiteit van de elitaire vrouwen die het zich konden permitteren, mocht natuurlijk nimmer in het geding komen… 

Gelijkwaardigheid, taboes en sportfinanciering

Door de industriële revolutie en vele soorten politieke bewegingen die het wereldbeeld en de samenleving vorige eeuw continu drastisch veranderden, is dat ook gebeurd met de sportwereld. De argumenten tegen sportbeoefening door vrouwen zijn één voor één netjes weersproken of opgelost.

Gescheiden sporten
Soms door gescheiden te sporten, soms door parallelle competities, soms door aangepaste toestellen of regelgeving in te voeren, soms gewoon door met irreële vooroordelen af te rekenen, maar altijd door uit te gaan van de democratische principes van gelijkwaardigheid, vrijheid en ‘zusterschap’. Wonderlijk genoeg zijn in Nederland juist in de artistieke sporten de taboes tegen sportbeoefening door en met mannen en jongens het hardnekkigst en is gescheiden sporten in aparte categorieën nog altijd een ding. Een enkele keer heb je een mixed categorie, maar dat is uitzonderlijk en ook strikt geregeld.

Scheefgroei
De scheefgroei qua rechten en mogelijkheden zit hier vaak in de sportfinanciering en kwaliteit van (kostbare en versnipperde) opleidingen. Subsidie en sponsoring is goed voor de bond, de topsportcentra en de bondstrainers geregeld. Alleen topturners (V/M) in KNGU/DG-selecties die internationaal hoog genoeg hebben gepresteerd, krijgen een maandelijkse toelage van NOC*NSF; de rest van de duizenden sporters, trainers en officials in het turnen en alle andere KNGU-sporten moet alles zelf bekostigen of zolang ze jong zijn op hun ouders teren. Door de schamele vergoedingen, de intensieve sportbeoefening én vereiste coaching op niveau, met studie/stage en werk ernaast, is het vrij lastig om te blijven volhouden.

Volgende bedreiging vrouwen in de sport

Nu de tijdscurve kennelijk zodanig aan het krommen is dat we het weer serieus over vrouwenrechten in de sport moeten hebben en de zin van aparte vrouwensporten en -categorieën moeten hebben, geeft dat ernstig te denken voor de KNGU-sporten waarin het overgrote deel vrouwen, moeders en meisjes zijn die al heel wat op hun kiezen hebben gehad.

Duizenden meldingen
Dan denk ik in grote afgrijzen aan al die duizenden meldingen die ik onder ogen kreeg over onrecht, misstanden en misdrijven die ze moesten ondergaan, die in de doofpot gestopt werden omdat ze geen topturnsters waren maar toch ook het imago, sponsoring/subsidies en inkomsten van de bond en de club in gevaar brachten. Hoe overleeft die KNGU-sportwereld met een community van een miljoen betrokkenen de komende bedreiging voor vrouwenrechten in de sport?

Verschillende turn-, gym- en danssporten

Het topturnen als topsport staat los van het turnen in lagere divisies, met relatief minder moeilijkere oefeningen en soms meer onderdelen/toestellen dan de officiële vier voor dames en de zes voor heren. Alles wordt turnen genoemd, maar het is één van de ruim twintig verschillende soorten gym- en danssporten en disciplines die op amateurbasis officieel of niet werden en worden beoefend onder auspiciën van de KNGU/DG die zich echter als turnbond identificeert.

Artistieke sporten
In elk van deze artistieke sporten die op vele manieren nauw in verband staan met elkaar, staat of valt alles in en langs de sportarena met de mate en kwaliteit van samenwerking tussen sporters (V/M) in elke leeftijdscategorie (= kinderen, scholieren, pubers, jong volwassenen, studenten, ouders, senioren, veteranen), ouders, trainers, coaches, assistenten, juryleden, technische commissies, sport/club/bondsbestuurders, wedstrijdofficials, clubs, sportvrijwilligers, toestelleveranciers en -fabrikanten, EHBSO-ers, sportartsen, podo- en fysiotherapeuten, pedagogen, sportmasseurs en sportpsychologen, sportfotografen en videografen, bloggers en vloggers, journalisten en persvoorlichters, sponsoren en marketeers, enz. Iedereen die een grote of kleine rol speelt in deze extreem hechte, afgeschermde community is met elkaar verbonden, groeit met elkaar op en geeft het stokje door aan de volgende generatie.

Sportfamilie
Je blijft en voelt je voor altijd deel van de sportfamilie, wat er ook gebeurt en hoe ver je je om welke reden ook terugtrekt. Het Stockholmsyndroom ligt daarom -net als vele andere verborgen psychische valkuilen zoals eetstoornissen, zelfverminking, bodyshaming en grooming levensgevaarlijk op de loer en niet alleen in de topsport.

Onveilig sportklimaat en schade voor het leven

Als rechten en plichten in zo’n sportcommunity namelijk niet voor iedereen gelijkwaardig, transparant, eerlijk en duidelijk geformuleerd, gewaarborgd en nageleefd worden en menselijke grenzen vervagen of opgerekt worden, dan blijft er van een veilig sportklimaat en sportplezier heel weinig over en heb je schade voor je hele leven in plaats van een impuls voor een gezonde leefstijl. Hoe goed dat ook geregeld zou zijn voor de klagende ex-topsporters, de bondstrainers in de topsport en de bond, het overgrote deel in de recreatie- en breedtesport is getraumatiseerd door misstanden en verdient ook een luisterend oor, steun en een plan van aanpak.

Dan denk ik aan bijvoorbeeld aan de meldingen:

  • van sporters en trainers (m/v) die gekleineerd, misbruikt, aangerand, verkracht, uitgebuit, gemanipuleerd, geïntimideerd, mishandeld en daarna slecht gecoacht en opgevangen zijn waardoor ze fysieke en mentale schade opliepen voor het leven;
  • van ouders en/of turnmaatjes of vrienden en/of trainers (m/v) die menselijke en financiële misstanden of scheefgroei aan de kaak wilden stellen en een oplossing zochten maar gewiekst de mond gesnoerd werden door trainers, clubs of bond;
  • van juryleden, officials en clubbestuurders die, zelf vaak ook uitgebuit en slecht gecoacht, afgestraft zijn voor hun meldingen, klachten en verweer en met een kluitje in het riet zijn gestuurd door bestuurders en/of vertrouwenscontactpersonen (van het NOC*NSF/CVSN) bij clubs of bond;
  • over daders van seksueel misbruik, verkrachting en aanranding die wegkwamen met een goed gesprek of nietszeggende berisping, maar niet aangegeven zijn bij politie en justitie vanwege hun privacy, maatschappelijke carrière en gezin, maar ook vanwege het imago van de club en bond en/of in het persoonlijke belang van bestuurders en medewerkers;
  • van trainers, juryleden en andere officials die collega’s betrapten op misbruik, kinderporno of competitievervalsing bij wedstrijden en sportkampen en dit tevergeefs met gevaar voor eigen (sport)leven aan hadden gegeven bij club en bond en er geen vangnet was voor hen en de slachtoffers;
  • over veroordeelde ontuchtplegers die na het uitzitten van hun lichte straffen net als degenen die wegkeken of het toelieten weer gewoon met een schone lei weer vrolijk verder konden bij andere clubs en/of bonden;
  • van sporters en trainers die onterecht door het slijk gehaald zijn, ontslagen werden en/of kapot gemaakt zijn omdat ze zich durfden uitspreken tegen het bondsbeleid, voor hun (mede)sporters, sport en vak opkwamen of een eigen koers wilden varen en voor hun belangen wilden opkomen;
  • over degenen die ondanks een lawine aan meldingen en klachten over mishandeling, discriminatie en seksisme weg konden komen met schikkingen of door vormfouten in amateuristisch gevoerde (tucht)procedures en hun carrière vervolgden elders;
  • over fotografen, videografen, vloggers en vrijwilligers die -ondanks alle stringente AVG, VOG en persregels en vele meldingen over machtswellust, monopolie, kinderporno, grooming en wangedrag-, vaak als verkapte marketeers, toch losgelaten werden op minderjarige en jongvolwassen sporters die verplicht moesten meewerken in het belang van de bond;
  • over grooming, pedofilie en blackmail van (al dan niet nog niet uit de kast gekomen) homoseksuele sporters en hun ouders maar ook over trainers en vrijwilligers met dubieuze bedoelingen -bijvoorbeeld met een fetisj of die hardop hadden verklaard te geilen op jonge sporters of trainers;
  • over zwijgcontracten en impliciete zwijgplicht waardoor bijna niemand zich openlijk durfde uit te spreken omdat er anders repercussies waren voor hun eigen sportieve en maatschappelijke carrière en/of die van hun sporters, clubgenoten, kinderen, familie en volgende generaties;
  • over vriendjespolitiek, verknochtheid tussen de betrokken functionarissen en instellingen, alsook het amateurisme, de onkunde en onverschilligheid waarmee meldingen, klachten, dossiers, tuchtrechtprocedures en rechtszaken worden behandeld, waarbij het verenigingsrecht en de democratische principes en verworvenheden voor leden en betrokkenen zijn gesloopt;
  • over de vele keren waarbij geaccrediteerde sportjournalisten, nieuwsmedia en persfotografen door KNGU-officials, persvoorlichters en bestuurders zijn geïntimideerd, bedreigd, gediscrimineerd, geschoffeerd of de dupe waren van oneerlijke behandeling en/of grensoverschrijdend gedrag of geen back-up kregen van hun vakorganisatie;
  • en last but not least over de GymPOWER-jubileumconventie ‘GymIT!’ in 2018 in Utrecht waar naast de landelijke première van het mobiel theaterstuk ‘FlikFlak’ van Het LaagLand en auteur Annet Bremen en andere activiteiten, er ook een conferentie gehouden werd waarin al deze problemen werden aangekaart die het sportklimaat voor ieder onveilig maken en naar mogelijke oplossingen voor een schone lei besproken werden door ervaringsdeskundigen en experts op elk vlak.
    • Met deelname van en/of rapportage aan NOC*NSF/CVSN, KNGU/DG (acrogym, aerobic gym en fitness-sporten, (demo)dans- & dancesporten, demogym & gymnaestrada, freerunning/parkour & urban sporten, ouder- en kindgym, rhönradturnen, ritmische en esthetische gymnastiek, (rope skipping), teamgym en springsporten, trampolinespringen, (top)turnen en ringzwaaien, en andere sportbonden zoals de KNHB (paardvoltige), KNWU (kunstfietsen), NADB/SDC/NNKS/DOHH (danssporten); DCA/AFBN/ICU – cheerleading en cheerdance; KNZB – synchroon zwemmen en schoonspringen, PBN/NAPF – aerials en paaldanssport, NRSB (rope skipping), KNVvL – artistiek air & sky diving, NBTA/NTSB – (majorette, twirlbaton- en (color) guardsport), KNAU – (polsstokhoogspringen, touwtrekken) KNFK – (martial arts en fitness/krachtsport), BBN (bossaball), DCAF/FISAF – (sports aerobics en hip hop dance), NRB – ([show- en synchroon]kunstrolschaatsen) en KNSB – [show- en synchroon) kunstschaatsen), alsmede NSTB (studentengymsport), SOGN (special gymnastics), GSN (sporten met een beperking) NCSB/CSIT – (sports4all, algemene amateursport), KVLO (leraren schoolgymnastiek), (sport)journalistieke vakorganisaties (NSP, NVJ/NVF en VGSJ), sportclubs, toernooi- en event-organisatoren en leveranciers/fabrikanten van specifiek gymsportmateriaal.

Nog weinig tot niets constructiefs mee gedaan

Voor zover ik heb kunnen nagaan is er nog weinig tot niets constructiefs gedaan naar aanleiding van die meldingen, rapportages, conclusies en voorstellen over ernstige misstanden en het beleid in de breedte- en recreatiesporten van de turnbond. Er schijnen door KNGU/DG wel tuchtrechtelijke procedures gevoerd te zijn bij het ISR op grond van betwiste meldingen.

Rechtszaken
Daarnaast moesten er ook kostbare rechtszaken over bondsbeleid aangespannen worden die tot in hoger beroep verloren zijn door de KNGU/DG, maar amper aandacht kregen en krijgen in de grote media. Niemand weet hoe dat er nu allemaal voor staat en verder intern afgehandeld is. Transparantie en openheid zijn nooit echt een sterk punt geweest bij deze bond.

Afgeschermd dossier misbruik in het turnen
De oplossing van de KNGU en NOC*NSF voor het volledig afgeschermde misbruikdossier in het turnen, althans in de topsport = KNGU-selectie, lijken nogal seksistisch, irrealistisch, ironisch en nog steeds doofpot-technisch sluitend en stuitend:

Pedagogische wasstraat KNVB door ogen van kind

De regie van de ‘pedagogische wasstraat voor de gymsport door de ogen van jonge kinderen met de hulp van KNVB-experten’ (en niet van pedagogen, -psychologen, ouders, coaches en andere ervaringsdeskundigen in de eigen sportwereld) ‘in het oog van de storm tijdens de rel bij de turnbond’ komt voor het conto van voormalig algemeen directeur Marieke van der Plas, afgestudeerd o.a. als pedagoog zijnde voorheen RVO-ambtenaar, CAOP-manager, overzeese ZZP-consultant voor fondsenwerving en levenspartner van de voormalige staatssecretaris OCW en minister van rechtsbescherming (2017-2022), VVD-politicus Sander Dekker. Voordat corona uitbrak en alles in de gymsportwereld (behalve het topturnen) werd stilgelegd, initieerde Dekker de voorgenomen wijziging van de transgenderwet (alleen zelfidentificatie nodig voor definitieve geslachtsverandering).

Directie
Van der Plas nam september 2017 bij de KNGU het stokje over van interim-directeur Henk Dekkers en gaf hem begin 2022 door aan de volgende interim-directeur Ton Leeggangers. Tot zover de vrouwenemancipatie in de bondsdirectie. Het doel van Van der Plas was vanaf het begin af aan een nieuwe pedagogische visie neer te zetten voor de KNGU/DG waarin het kind centraal kwam te staan, los van de al bestaande sporttechnisch-didactisch-pedagogische visie en methodes die in afgelopen eeuw ontwikkeld zijn door eigen gymsport- en bewegingsonderwijsdeskundigen.

‘Voor de muziek van de fanfare uitlopen’

Zonder al te veel affiniteit met KNGU-sporten en deze diverse en kleurrijke sportwereld (ze had in haar kindertijd een tijdje gegymd bij een lokaal clubje) en dus tegen één van de dringende verbeteringsadviezen vanuit de praktijkvloer in, ging Van der Plas in september 2017 aan de slag.

Strijdbaar
Ze kondigde toen aan dat de bevindingen van de Klaas de Vries Commissierapport ook voor de gymsport schokkend waren en ze daarom streng en strijdbaar aan het werk ging om de conclusies en aanbevelingen (van het rapport dat pas in december 2017 uitkwam) in de hele KNGU-sportwereld door te voeren en te implementeren. Lang vóór de vulkaanuitbarsting eind juli 2020 in Nederland na de verklaringen van oud-bondscoach Gerrit Beltman, geïnspireerd door de internationale #metoo-beweging binnen de gymsportwereld, -o.a. beschreven in de filmseries At the heart of the Gold (HBO, 2019) en Athlete A (Netflix, 2020)-, had Van der Plas al een eigen plan/agenda die ze uitgerold heeft, als het ware: ‘voor het muziekkorps uitlopen’, een medaille met twee kanten.

Van vereniging naar franchise
De KNGU/DG werd onder haar leiding omgeturnd van een vereniging met inspraak door stem-, kies- en spreekrecht voor alle leden naar een professionele franchise van business units met stakeholders, die diensten tegen betaling levert aan contributie-betalers en voldoet aan de ‘sustainable development goals’ waarmee de sportwereld naar NOC*NSF en EU-richtlijnen ‘avant la lettre’ dichtgetimmerd is.

Amerikaanse toestanden en miljoenen aan schadevergoeding

Begin 2018 schijnt Van der Plas tegenover journalisten het schandaal en strafzaak inzake bondssportsarts Larry Nassar afgedaan te hebben als ‘Amerikaanse toestanden die niet in Nederland voorkwamen’ en die de moeite niet waard waren om aandacht aan te besteden. Nassar is, na degelijk journalistiek en strafrechtelijk onderzoek en publicaties tussen 2016 en 2019, meerdere keren veroordeeld tot totaal levenslang op grond van verklaringen van honderden jongvolwassen en minderjarige sporters (m/v) die hij in zijn werk bij de NCAA en USA Gymnasticsis had misbruikt en aangerand.

Bondsarts met kinderporno
De in ongenade gevallen bondsarts bleek net als de veroordeelde Subway-groomer Jared Fogle uit dezelfde regio als USAG (Indianapolis) duizenden beelden aan kinderporno in zijn bezit te hebben. Het schandaal kreeg een lange staart met consequenties voor de betrokken organisaties, bestuurders en leidinggevende bondscoaches, ondanks hun legendarische status en de bijkomende financiële en reputatieschade.

Schikkingen met slachtoffers
Zowel de studentensportbond als gymsportbond als USOC, het Amerikaanse equivalent van NOC*NSF, kregen de wind van voren van publiek, achterban en justitie en werden geboycot door sponsoren en subsidiegevers, waarbij vele bondsbestuurders en bondscoaches gedwongen of vrijwillig opstapten en zelfs zelfmoord pleegden. Michigan State University, de USAG, de USOC en de USPC hebben voor respectievelijk 500 miljoen dollar (425 miljoen euro) en 380 miljoen dollar (340 miljoen euro) geschikt met slachtoffers en dat waren niet alleen topsporters. Ze gingen ook voor 130 miljoen dollar (120 miljoen euro) schadevergoeding achter de FBI en justitie aan wegens nalatigheid in het strafrechtelijk onderzoek naar Nassar.

Predators, wegkijkers en facilitators

In Nederland is, voor zover ik kan nagaan, de rol van betrokken bonden, bestuurders en functionarissen zoals KNGU, CSVN en NOC*NSF (die warme contacten onderhielden met USAG en USOC) in de jarenlange misstanden in de gymsportwereld nog niet straf- of tuchtrechtelijk onderzocht – en dat laatste zou ook niet kunnen gezien het door hen beheerde systeem-.

Aansprakelijk
Ook geen enkele sponsor, stakeholder of belanghebbende zou (openlijk) geëist hebben om te onderzoeken of deze organisaties, bestuurders en functionarissen verantwoordelijk en/of aansprakelijk waren voor de problematiek, misdrijven en misstanden in de gymsportcultuur die niet bij de grens ophouden. Alles en iedereen kent elkaar en is met elkaar verbonden.

Saillant detail.
Bondsarts Nassar begeleidde het Amerikaanse damesteam dat in 2013 aan het WK van Antwerpen deelnam en daarvoor in het KNGU-turntopcentrum in Den Bosch een trainingskamp hield. Daar werd bondsarts Nassar gespot bij het fotograferen van turnsters bij het trainen en desgevraagd antwoordde hij dat hij de coaching en leiding ondersteunde met zijn foto’s.

Weggestopt met predators
Turnsters, meisjes en vrouwen onder elkaar, hebben casual kleding bij het trainen en topsporters worden in de regel afgeschermd van de buitenwereld (inclusief ouders, familie, clubtrainers en pers), voor hun focus maar ook om geen tactische info prijs te geven aan de internationale concurrentie. Ironisch dat ze -naar later bleek- wel hulpeloos weggestopt werden in magnesiumhalletjes zonder kijkramen tezamen met predators en al dan niet bewuste wegkijkers en facilitators. Wat er ook gezien en gehoord is, alles en iedereen ging weer verder tot de orde van de dag. Er werd geen puin geruimd en Van der Plas mocht haar bijdrage in de media evalueren als afdoende.

Voortijds weg, kinderloos en #lentekriebels

Begin 2022 is Van der Plas (desgevraagd bewust kinderloos gebleven en géén familie of kennis van BBB-leider Caroline van der Plas) voortijds afgezwaaid bij de KNGU om te vertrekken naar de Rutger Stichting waar ze zich als directeur nu sterk maakt voor transgenderideologie in seksuele (om)vorming. Middels o.a. de #lentekriebels die met expliciete voorlichtingsboekjes voor kinderen en jongeren gendertransitie op basis van zelf-indentificatie in en buiten het (basis)onderwijs openlijk of sluiks introduceert.

Grooming
Wat in schril contrast staat met de indringende oproep van vrouwen, mannen, ouders en LGBTQ+ers, van links tot rechts van het politiek-maatschappelijke spectrum, om kinderen niet te confronteren met deze expliciete en biologisch foute informatie omdat dit grooming, seksuele uitspattingen en levenslange fysieke verminking en geestelijke beschadiging in de hand werkt #LeaveTheChildrenAlone. Het kan verkeren: van de regisseur van een pedagogische KNVB-wasstraat door de ogen van kinderen naar het vertegenwoordigen van een ideologie die het bestaansrecht van vrouwen- en meisjesrechten in de sport op de tocht zet.

D66-politicus stuurt als turnbestuurder piemel-apps

Wat dat betreft, is het bericht over die clubvoorzitter van SV Pax, John Nederstigt, tekenend. ‘Here we go again!’ Allereerst, bij deze club in Hoofddorp is één van de gesubsidieerde nationale topsportcentra in het topturnen van de KNGU ondergebracht en was ook al in 2018-2019 onderzocht vanwege een groot aantal klachten over misbruik, mishandeling en andere misstanden . De oud-wethouder onderwijs en politicus van D66, – de partij die zich o.a. sterk maakt voor transideologie door zelf-indificatie en de wijziging van de transgenderwet-, die twee jaar terug benoemd werd om voor een nieuwe sportcultuur te zorgen – “geen Spartaanse praktijken meer met jonge turners”– vond het kennelijk normaal om een foto van zijn geslachtsdeel aan een jonge trainster te appen die hem voor de ISR-tuchtrechter sleepte. Althans, de procedure is dat de trainster een melding maakt bij de vertrouwencontactpersonen van KNGU/CVSN en als die melding goedgekeurd wordt, dan is de KNGU als sportbond de enige die dit namens haar klagende sporters of trainers bij het Instituut Sportrechtspraak (ISR), de tuchtsportrechtspraak voor alle bonden die dit regelen via NOC*NSF, kan aankaarten en ook het dossier beheert…

Falende sporttuchtrechtspraak en gesloten digitaal volgsysteem

Apart is dat het ISR van alle kanten kritiek krijgt (bond, klagers, pers, politiek), maar het instituut zegt zich nergens in te herkennen. Dat geeft vertrouwen… Het CVSN op haar beurt houdt wel alle data van melder, dader en betrokkenen bij in het Case Management Systeem Sport (CMSS), een gesloten, digitaal volgsysteem vol algoritmes die als belangrijkste tool gehanteerd wordt om grensoverschrijdend gedrag te monitoren en die alleen ingekeken mag worden door CVSN, NOC*NSF en de betrokken bond, dus de KNGU in dit geval. Een vicieuzere cirkel is er niks bij. Nederstigt hoeft overigens vooralsnog alleen tijdelijk terug te treden van zijn club en zoals al te vaak zit het hele verhaal, opgetekend door een man, achter de betaalmuur van enkele regionale bladen en heeft er landelijk geen enkele sportorganisatie of politicus het nodig gevonden de alarmbellen te rinkelen door de volle openbare schijnwerpers op deze in een zwaar geteisterde gymsportwereld onvergeeflijke déjà vu te zetten. 

“Mooie, goede en open gesprekken…”

Schets mijn grote verbazing dat om en nabij die publicatie over Nederstigt, -alsof ze het zoals vroeger er om doen-, Jeroen van Leeuwen, de opvolger van de begin 2022 opgestapte technisch directeur Mark Meijer, met de verrassende aankondiging kwam dat assistent-bondstrainer Bart Deurloo (32) na een paar maanden zijn trainersplunje toch aan de wilgen hangt en weer gaat turnen -als concurrent van zijn eigen talentvolle pupillen- voor meer zekerheid dat de teamkwalificatie voor de Spelen voor de bond veiliggesteld wordt en daarmee de NOC*NSF-subsidie voor de volgende Olympische cyclus. Nu de oudere topturners als Yuri van Gelder, Epke Zonderland en Jeffrey Wammes definitief afscheid namen, is het vertrouwen in het kunnen van de jonge generatie topturners aangevoerd door supertalent Jordi Hagenaar, revelatie Loran de Munck en routinier Casismir Schmidt kennelijk nog niet groot genoeg. Je kunt een hoop zeggen over die tweet van Van Leeuwen over de comeback van Deurloo, maar met name die zalvende “mooie, goede en open gesprekken…” zal menige KNGU/DG-overlevende een flinke schok gegeven hebben. Deurloo, de eeuwige kroonprins van het topturnen, die na slepend blessureleed en hoop getwijfel begin dit jaar besloot definitief te stoppen, omdat zijn toekomst in kannen en kruiken leek met een topsportcoach-opleiding en aanstelling als bondstrainer, gedetacheerd bij het KNGU-topsportcentrum en zijn trainingsplek bij SV Pax in Hoofddorp.

Gelijkwaardig gesteund met dezelfde kansen

Jawel, waar Nederstigt van de nieuwe piemel-apps-schandaal de scepter zwaaide als bestuursvoorzitter. Het ene hoeft helemaal niets met het andere te maken en is vaak puur toeval, zoals dit verhaal over de Olympisch kampioene Nina Derwael, maar dit illustreert wel hoe alles en iedereen in deze gymsportwereld met elkaar verbonden is en een rol kan spelen om een sportcultuur te realiseren waarin iedereen gelijkwaardig gesteund en gewaardeerd wordt en dezelfde kansen krijgt. Want hoe verliep alweer de communicatie tussen Van Leeuwen en Olympisch kampioen Sanne Wevers onderweg naar haar Europese titel dit jaar? Er zijn m.i. in ieder geval geen berichten te ontdekken over mooie, goede en open gesprekken met haar over haar klacht over het onveilig sportklimaat of met de turnsters die over haar hadden geklaagd. Zoals Vera van Pol die kennelijk te veel zou hebben gezegd tegen de pers over Wevers, maar toen ze in april 2013 als reserve werd ingevlogen voor het teambelang op het EK, aan de pers mocht uitleggen dat het conflict met Wevers is opgelost en alles vergeven en vergeten is.

Misbruik, seksisme, machocultuur en piemel-apps

De KNGU werkt sinds tussenpaus Van der Plas kennelijk graag samen met KNVB-experts. Van Leeuwen was directielid van voetbalclub PEC Zwolle bij de KNVB en heeft wonderlijk genoeg als assistent voor het teamproces en de teamprestatie voormalig PEC Zwolle-topvoetballer Dirk Marcellis aangetrokken die zelf nooit een vaste waarde in Oranje was. Als je de nieuwsberichten mag geloven, worstelt de KNVB zelf met o.a. seksueel misbruik, seksisme en de machocultuur zoals het piemelappsschandaal van oud-topvoetballer en Ajax-directeur Marc Overmars aantoonde. Vrouwen en meisjes hebben kennelijk een groot probleem in de voetballerij en durven zich vaak niet te melden. Het geeft daarom te denken dat toen Overmars opstapte en naar FC Antwerp verkaste, Ajax vervolgens de om zijn ‘loservluchten’ zwaar bekritiseerde Chef de Mission 2016, voormalig technisch directeur NOC*NSF, oud-hockeycoach en de machtigste man in de Nederlandse (top)sport Maurits Hendriks, aanstelde als Chief Sports Officer verantwoordelijk voor o.a., ja hoor, het vrouwenvoetbal bij Ajax. Hendriks, die desgevraagd in zijn tijd in Spanje graag naar de trainingen van Olympiër RG Almudena Cid ging kijken maar steun voor Olympische deelname van Nederlandse ritmische gymnastes resoluut van de hand wees. Dat niveau konden ze nooit halen.

“Er was altijd wel een turnster aan het huilen”

Nota bene de Pride-ambassadeur van NOC*NSF, oud-topturner Jeffrey Wammes beweerde in 2020 dat er geen ‘gekke dingen’ te vertellen waren over het mannenturnen, terwijl hij zelf in 2016 -net als Olympisch finalist Yuri van Gelder die al een voorgeschiedenis kende met Hendriks bij het WK 2010 in Rotterdam- op de sterk veroordeelde losersvlucht uit Rio gezet werd. halen. Wammes verklaarde dat het in zijn ervaring met name bij de vrouwen in het topturnen (waaronder zijn zus Gabriela) waar problemen zich voordeden: ‘negen van de tien keer was er altijd wel iemand aan het huilen’ tijdens gezamenlijke internationale toernooien, wedstrijden en trainingen. Gezien de gestage stroom aan berichten en meldingen –denk aan bijvoorbeeld de moord op de 14-jarige acrogymnaste Esmee Kortekaas op oudejaarsavond 2021door haar KNGU-clubtrainer (33) die haar misbruikte en tevens kinderporno in bezit had, alsook de onthulling van oud-bondscoach Vera Pauw in juli 2022 na jaren dat ze verkracht is door een KNVB-official maar ook dat ze zelf kennelijk in de fout ging-, wacht de Nederlandse sportwereld nog een pittige kluif als er nu ook het bestaansrecht van vrouwensporten en vrouwenrechten in de sport wordt weggeslagen door de wijziging van het Burgerlijk Wetboek en de daaraan al aangepaste richtlijnen van NOC*NSF,

Manifest: de nieuwe transgenderwet raakt iedereen

Oproep tot bescherming vrouwen en meisjes in de sport

Dit alles overdenkend en kijkend naar de websites van de betrokken organisaties, houd ik mijn hart vast. Dezelfde functionarissen en instanties die de slachtoffers in de amateursport niet verder konden helpen, zitten daar nog steeds. Die ene sport- en onderzoeksjournalist en NSP-voorzitter, Marco Knippen die zich zo’n vijftwintig jaar in het dossier topturnen vastbeet en heel wat misstanden en daders onthulde c.q. ontmaskerde, heeft deze maand plots afscheid genomen en is een politieke carrière begonnen als PVDA-persvoorlichter in de Tweede Kamer. Zijn (tijdelijke?) opvolger bij de NSP is Fabian van der Poll, de NRC-journalist met wie Knippen samenwerkte in zijn onderzoek naar de KNGU-damestrainers en die Van der Plas uitgebreid heeft geïnterviewd over haar plannen toen ze begon met het uitrollen van haar agenda. Ook bij de NSP en in de sport- en onderzoeksjournalistiek zijn vrouwen als bestuurders schaars. Voor nu is het wachten op de eerste die een lans breekt voor de vrouwen en meisjes in de Nederlandse sportwereld en zich durft uitspreken over de imminente bedreiging voor hun sporten, rechten, faciliteiten en kansen in de sportwereld door de voorgenomen wetswijziging, het D66-kroonjuweel, dat geslachtsverandering op grond van slechts zelfidentificatie legaliseert. Er is wel hoop want de regeringscoalitie is nog niet op één lijn ondanks het stringente Regenboog-stembusakkoord en voorstanders van de wetswijziging mopperen erover dat het op losse schroeven staat.

Een bekende quote in de sportwereld luidt: ‘Note to myself: nobody is coming to the rescue…’ Als je mooie, open en goede gesprekken wil over het respecteren van je rechten in de sport en in je werk, zal je zelf die berg moeten rollen naar wie je wilt dat ze luisteren, voordat het te laat is. Niemand anders gaat dat voor je doen. “Vrouwen kunnen veel betekenen en bereiken, maar daarvoor zijn twee dingen altijd van belang: voor elkaar opkomen en je zegje doen wanneer dat daarvoor nodig is.” Samen staan we sterk en woorden doen er echt toe #LetWomenSpeakNL #SaveWomenSports #OurBodiesOurSports

Geraadpleegde bronnen en credits getoonde beelden: zie en volg de ingesloten links in dit artikel.

Auteur: Naam en adres bekend bij de redactie van ProVrouw.nl

Credits foto inzet: actrice Jennifer Weltz in de mobiele theaterproductie ‘Flikflak’ van Het Laagland, regisseur: Loek de Bakker en scriptschrijver Annet Bremen; foto gemaakt door sportfotograaf © Maurice Smeets onder persaccreditatie van © GymPOWER Sportmagazine tijdens ‘GymIT!’ 2018 in Utrecht, tijdens het 10-jarig jubileum van GymPOWER.

PS: Oud-sportcommentator Theo Rijtsma tekende in het boek ‘Van hier tot Tokio: turnsport in verwarring’ (Edicola.nl, 2021) die hij met oud-bondscoach Rietje Bijlholt schreef, o.a. [CITAAT]: ‘het voortreffelijke GymPOWER dat zich behoedzaam en eerlijk met de materie bezig hield [.] om aan een open (sport)maatschappelijk dialoog bij te dragen en een cultuurverbetering tot stand te brengen…. een onafhankelijk magazine dat geen ondersteuning van de KNGU ontving, was tot kort voor de Spelen actief, maar verdween half juli [2021], dus net voor de Olympische Spelen, plotseling van de radar. Aan een dertienjarig bestaan kwam een eind. Een oprecht kritische stem staakte de strijd tegen wat als ‘de bierkaai’ werd samengevat. Kort voor die stap was een gedegen stuk gepubliceerd over de situatie waarin de KNGU verkeerde [.] en begonnen was aan het project ‘Giant Leap’, een reuzensprong waarin door ‘creatief strateeg’ en een designer of ‘new realities’ contouren voor vernieuwing moesten worden gemaakt… [Einde CITAAT]

Reacties: info@provrouw.nl

Leave a Reply

Your email address will not be published.